-ଶ୍ରୀନିବାସ ନାୟକ
ଦିନ ପରେ ଦିନ
ରାତି ପରେ ରାତି
ଚାଲିଯାଏ
ଧରା ତ ଦିଏନି କେବେ କାହା ହାତରେ...
କେମିତି ପାରିବି ରୋକି
ମୁଁ ତ ଜାଣିନି |
ଚନ୍ଦ୍ରମାର ମୁଁହ ଦେଖି
ଅଳସ ରଜନୀଗନ୍ଧା
ପାଖୁଡା ତା ଦିଏ ମେଲି...
ଗନ୍ଧର ଜୁଆର ତାର
ପାରିବକି କିଏ ରୋକି ?
ପୂର୍ଣିମାର ରାତି ଯେବେ
ଆସଇ ପାଖେଇ
ଜାଣିନି ସେ କେମିତି ଜାଣଇ
ବିଶାଳ ଶରୀର ତାର ସ୍ଫିତ କରି
ଖେଳାଏ ଜୁଆର ତାରେ...
ଭବିଚକି କିଏ କେବେ
ପରିବ ତାହାରେ ରୋକି ?
ମଧୁ ଜ୍ୟୋତ୍ସ୍ନା ଢାଳେ ଯେବେ
ଶଶି ତାର ପୂର୍ଣମୀ କୋଳରେ
ତରୁରାଜି ଚମକନ୍ତି
ଜ୍ୟୋତ୍ସ୍ନାରେ ତାହାର...
ଜଳଜୀବ ଉହୁଁକି ଉଠନ୍ତି
ରୋକି ପାରିବକି ସେଇ ମୁହୂର୍ତ୍ତକୁ ?
ଯଦି ବନ୍ଧୁ କିଏ କେବେ
କରିଚ ସାହସ
ଧରିବାକୁ ଚନ୍ଦ୍ରମା,
ତୋଳିବକୁ ତାରା,
ଆଣି ଦେବ ଜଦି ମୋତେ ଏ ସବୁକୁ
ମନେ ରଖିବି ଜନ୍ମ ପରେ ଜନ୍ମ...
ଯଦି ନପାରିବ
କୁହ ମୋତେ...
ନାଁ ତାର ଦେବି ସ୍ୱାଧୀନତା |
----
No comments:
Post a Comment